sobota, 2 marca 2013

Osobiste przysłowia, "mocium panie"...


"Bardo proszę"... mocium panie..
Mocium panie... "me wezwanie"..
Mocium panie... "wziąć w sposobie"...
Mocium panie... "wziąć w sposobie,
Jako ufność ku osobie"...
                    "Zemsta" - A.Fredro, akt IV 

    Przysłowia osobiste to pewne wyrażenia lub wyrazy oderwane, które bez potrzeby a często gęsto powtarzamy z przyzwyczajenia, wtrącane podczas mówienia. Kiedyś było to nawyknieniem narodowym. 
    Z. Gloger w "Encyklopedii staropolskiej" pisze, "że prawie każdy Polak zarówno magnat jak szaraczek lub chłop, miał jakieś wyrażenie ulubione, które często powtarzał i po którem znano go wszędzie, a do którego dostawał nieraz przezwisko w historyi".

    Tradycja przysłów osobistych jest stara jak świat, sięgająca jeszcze czasów jagiellońskich. Już wtedy niejaki Kacper Maciejowski zasłynął ze swoim osobliwym porzekadłem "bracie ku-ku".  

   Inny członek tego samego rodu, kanclerz wielki koronny Samuel, co i rusz nerwowo powtarzał: "wiem, wiem". A Piotr Gamrat, arcybiskup gnieźnieński, dla odmiany raz po raz rozkładając dłonie, powiadał w zamyśleniu: "wierę, nie wiem...".

   W przypadku tych obydwu panów dostojników: "wiem, wiem", który dzierż przez lata mniejszą, a potem większą pieczęć, o polityce dziwnie mało wiedział. 

   Gamrat "wierę, nie wiem" - protektor nauk, humanista, troskliwy mecenas Akademii Krakowskiej, hojny opiekun artystów, wspaniały żarłok, jeden z wytrawniejszych mężów stanu swojej epoki. Można byłoby powiedzieć, że ich ulubione porzekadła nijak się mają do ich życia. 

   Orzeczono bowiem, że jak Polska Polską nikt jeszcze nie widział większych łgarzy niż oni. 

   A były to dopieroż skromne początki przysłów osobistych, bo dopiero w następnych stuleciach wszelkie powiedzonka, słóweczka ukochane, indywidualne osobliwości języka rozkrzewiły się z iście sarmacką fantazją.

   Dużo pisania byłoby o tych powiedzonkach osobliwych (można by, tomy napisać), bowiem wyrastały one jak grzyby po deszczu. 

   Ja wybrałam - tylko - niektóre z nich, te które najbardziej mi przypadły. I tak, np. Hetman Stanisław Potocki w każde omal zdanie, trzeba było czy nie trzeba, pchał swoje "re vera" (zaprawdę), że go wreszcie poczęto nazywać Rewera Potocki

   Miast Michał Kazimierz Radziwiłł starczyło powiedzieć "Rybeńko". Podobnie jak i z jego synem, księciem Karolem "Panie Kochanku"

   Jan Chryzostom Pasek, jak trafnie zauważył Gloger, nie potrafił obyć się bez ulubionego "po staremu". Kanclerz Jędrzej Zamoyski co chwila wtrącał swoje "panie kochany".

   A hetman Jan Klemens z Białegostoku, wszystkim powiadał "moja panno". Płeć, wiek i dostojeństwo rozmówcy były tu bez znaczenia. I pono nie inaczej zwracał się nawet do króla Stanisława.

   Zabawił się kiedyś spisywaniem ich Xiążę Biskup Warmiński i zrobił podsumowanie. I wypadło mu, że do szczególniej ulubionych należały: "tandem", "tedy", "ale, ale", "jak się zowie", "uczciwszy uszy" (w formie rozszerzonej "uczciwszy uszy, upraszam pardonu") i - oczywiście - "mospanie dobrodzieju". 

   Pośród wielu powiedzonek trafiały się i takie, które ludzi, co ich używali wystawiali na śmieszność. Wspomina o takich K. A. Zera, przywołując postać Onufrego Łuckiewicza z Podlasia.

"Człek to był już w latach, chudy jak kij, stary kawaler, a na płeć słabą dziwnie zawzięty. Co tylko jaką pannę zobaczył, już chciał się żenić i nie mieszkając ruszał w konkury. Kłaniał się, krygował, przestępował z nogi na nogę, wąsiska stroszył, duserami sypał jak z rękawa. I żadną miarą nie mógł pojąć , skąd się to bierze, iż każda panna, skoro dwornie zaczął się rozwodzić nad jej urodą, czerwieniała najpierw, potem tłumiła chichotanie, aż na koniec, buchnąwszy śmiechem, rzucała się do ucieczki". 

   I cóż też mogło być przyczyną tego? Ano, przyczyna tkwiła w ulubionych pana Łuckiewicza porzekadłach, bez których żadną miarą nie potrafił się obejść, przy komplementach także co rusz nimi sadząc. A te były: "sucha rzepko" i "natko pietruszczana" .    

   Może i my dzisiaj, niczym Xsiążę Biskup Warmiński, zrobimy sobie takie podsumowanie i obaczymy jakież to powiedzonka w naszym języku są najczęściej używane, zasłyszane przez Was?  

   Oczywiście nie mam tu na myśli wulgarnych słów: "k...", i "h..." itp, które są niemalże nagminnie używane, przez niektóre osoby. Osobiście tego nie rozumiem, przecież nasz język jest piękny i bez tych wulgaryzmów, powiedzonek

   Pośród potoku słów naszego języka, możemy znaleźć wiele innych o wiele ciekawszych wyrażeń, np: "proszę ciebie" czy też "waśnie, waśnie" jak powiadała mojej koleżanki z lat szkolnych mama, "o jagem!" mawiała często moja teściowa.

   A ja, chyba też mam swoje ulubione wyrazy "troszku" i "ło matko", a Wy?? Proponuję także obejrzeć ową scenkę, w której to Cześnik dyktuje Dyndalskiemu list, jakby... Klara do Wacława.



A póki co, zapraszam także na gorącą zupkę burakową, którą ugotowałam ostatnio na moim drugim blogu...
 

Źródła: 
"Farfałki staropolskie" - Andrzej Hamerliński - Dzierożyński
"Encyklopedia   staropolska" - Zygmunt Gloger

Linki do tego posta:
"Panie Kochanku" - I  
"Panie Kochanku" - II 

55 komentarzy:

  1. Witam cieplutko
    u mnie zimniuteńko
    życzę miłej soboty
    i mało roboty.
    Serdeczne pozdrowienia:))
    Dziękuję za każdy komentarz i odwiedziny.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agatuszko czyżbyśmy nie mieszkały w tym samym mieście, bo u mnie wcale nie jest tak zimniuteńko, tylko wręcz wiosennie... :)
      Ja również dziękuję.

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  2. Mam swoje slowka, ktore wtracam: "koniec swiata", "ludzie"...
    A zupe z burakow lubie!
    Serdecznosci
    Judith

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Judytko ja też może czasami też lubię powiedzieć: "koniec świata" dodając do tego pół Ameryki. A "ludzie" to "i co ludzie powiedzą". Ty masz łatwiej, bo krócej... :)

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  3. Każdy ma swoje jakieś powiedzonka,
    najważniejsze by nie przeszkadzały w konwersacji :-)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No właśnie moja droga, bo jak co niektórzy co słowo wtrącają swoje "ulubione", to czasami nie wiadomo o czym ten ktoś mówi.
      Pozdrowionka.

      Usuń
  4. Witam przypomniałam sobie lekture bardzo piękną i z humorkiem u nas prawie wiosennie i pieknie ,kochana bardzo Ci dziekuje za odwiedziny na moich blogach a mi znikł blog o kuliku w Wisle dałam podobny (nie wiem dlaczego)miłego i słonecznego weekendu pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ps. miałam napisać że znikł mi post -notka serdeczności

      Usuń
    2. Wandziu jak to, przecież o Twoim kuligu czytałam i komentowałam. Może coś nie tak kliknęłaś?
      Ja bardzo lubię czytać A. Fredro i zawsze się uśmieję ile razy bym nie czytała go :))
      Domyśliłam się o co Ci chodzi.

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
    3. Dzieki za radę moglo tak być serdeczności

      Usuń
  5. Prosze ja ciebie nadużywam . Pozdrawiam serdecznie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mojej mamy koleżanka też wtrącała cały czas w zdaniu "proszę ciebie" i nijak potem na nią nie mówiono, tylko, np. mama mówiła do mnie - "dzisiaj jedziemy do "proszę ciebie" i wiadomo było o kogo chodzi :)

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  6. Ja od dziecka często używam "kurdebele". Mój dziadek miał swoje "psia posoka", albo "psia jucha", jak się zdenerwował. Zaraz idę na zupkę, bo lubię buraczankę. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Już Azalko wolę jak ktoś co słowo powie "kurdebele" czy psia jucha" zamiast "K..." O wiele lepiej to brzmi.

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  7. Ja nadużywam zwrotu 'o tak o?'. :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Powiedzonka tkwią w rodzinach i przechodzą z pokolenia na pokolenie. Obyśmy tylko nie przekazali tych na k. "I taka, mówię, sprawa jest"- to powiedzenie podobało się nam u kuzyna, który go nadużywał. jak mamy dobre humory, to tak mówimy. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I chyba muszę przyznać Ci rację, bo jeżeli dziecko w domu słysz ciągle powtarzane przez rodziców to samo słowo, brzydkie słowo, to nie ma mu się co dziwić, że i ono później też tak się odzywa.
      Czego mały Jaś się nauczy od rodziców, to potem i sam jest dużym Jaśkiem. "I taka, mówią, sprawa jest".

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  9. oj nadużywają ludzie powiedzonek, pojedynczych słów. czasem sensu wypowiedzi trudno się...dosłuchać.
    miłego popołudnia:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ewuś "słusznie gadasz", bo nie wiadomo gdzie jest sens... :)
      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  10. Rzeczywiście dużo osób ma jakieś swój przerywnik.
    Ja chyba nie mam, bo nic mi na myśl nie przychodzi.
    Pozdrawiam bardzo cieplutko:)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jolu "to nic to" może teraz po tym moim poście coś sobie obierzesz jako przerywnik w zdaniu, a potem Ci to już ostanie... :)

      Pozdrowionka.

      Usuń
  11. Wszystko co Fredry jest super! Byłem w Teatrze Polski na PANU JOWIALSKIM w młodości w drugi dzień Bożego Narodzenia.
    Niestety pisze ze smutkiem, że teraz najbardziej znanym polskim słowem w Polsce i za granicą jest słowo na K.
    Po łacinie Curvus znaczy krzywy :) a Clava Curva oznacz krzywy miecz, szabla.
    Dlaczego tak się porobiło, że rynsztok zawitał tez na salony??
    Ciekawe bardzo. Ja nie znam odpowiedzi.
    Pozdrawiam serdecznie
    Vojtek co się w liceum łaciny uczył :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Za Fredrę u mnie masz ogromnego plusa, bo ja też go lubię czytać. A nawet raz zdarzyło mi się być też w teatrze na jego "Zemście"... uśmiałam się co niemiara :)))
      Zresztą zawsze czytając go, śmieję się do "ros puchu"(mało nie pęknę), choćbym czytała to już"setny" raz.
      Nie wiem dlaczego to słowo na "K" tak ludziom się podoba, a może nie potrafią znaleźć innego zamiennika w języku polskim, bo może za mało słów znają i tak im wygodniej. W tym przypadku nie możemy powiedzieć, iż "Polacy nie gęsi, i swój język znają", a to wielka szkoda!!!

      Świat dąży do doskonałości, a z językiem sobie nie może poradzić, "niemożebne, a prawdziwe".
      Widzę Vojtku, że nieźle się tej łaciny w liceum nauczyłeś, a za tłumaczenie - dziękuję.

      Pozdrowionka.

      Usuń
    2. No właśnie ja się nie mogę nadziwić naiwności kobiet???
      Niedawno zatrzymano oszusta matrymonialnego. Po dwóch dniach znajomości dziewczyny, kobiety pożyczały mu pieniądze! Ja to bym się wstydził poprosić!
      Tak same są sobie winne.
      Pozdrawiam i nie pożyczam:)
      Ps. Tak uczyliśmy się łaciny.. Potem już w moim liceum nie uczono tego języka. Wiesz jak witaliśmy nauczycielkę?? SALVE MAGISTRA NOSTRA :)
      Pozdrawiam serdecznie

      Usuń
    3. Same są sobie winne, więc niech później nie płaczą, że im się wielka krzywda stała i dlatego też wolą o tym głośno nie mówić. Ale jako kobieta nie pozostawię i Was bez winy, bo kij zawsze ma dwa końce... no nie?!
      Nie miałbyś Vojtku nawet co pożyczać, bo sama nie mam... :))
      SALVE MAGISTRA NOSTRA - proszę o tłumaczenie, troszku się domyślam ale nie tak do końca.

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  12. Scena pisania listu w "Zemscie jest mi szczególnie bliska, Jago, bo przez pare dobrych lat grałem Cześnika w śląskiej musicalowej (K. Gaertner / M. Makula), tu stosowny link:

    https://www.youtube.com/watch?v=d5Cazlnfv6U

    Co do osobistej paremiologii mam też parę przykładów:
    - mój śp. Tatuś często mawiał: "O, Matko Boska Marksistowska!"
    - jeden z mych znajomych, gdy zgadzał się z opiniami innych: "Z ust mi to wyjąłeś, nie wkładając"
    - działacz kulturalny mego miasta Chorzowa, kiedy się witał: "Cześć, cześć, cześć". Trochę czasu upłynęło nim to rozszyfrowałem: pierwsze "cześć" oznaczało po prostu "cześć"; drugie: "Słyszałeś, powiedziałem ci cześć; trzecie natomiast niestety: "... spadaj!"
    całuski niby z makiem kluski

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O ja cie, byłeś świetny Andrzeju, obejrzałam sobie kilka razy i wiesz co, mam pytanko do ciebie? Mogę zamieścić w tym poście tego "stosownego linka" za pozwoleniem "mocium pana"?

      Za przykładne przykłady dziękuję.
      W takim razie raz "cześć". Jak tylko będę miała jakieś zaszyfrowane słowa, zaraz uderzam do Ciebie "mocium panie"

      Całuski lubię, ale maku z kluskami - nie za bardzo :)))
      Wiesz, ten mak, potem między zębami mi się gdzieś pałęta.

      Całuski, ale bez maku.

      Usuń
    2. Link, JaGo, jak najbardziej, któż nie pragnie, by trafić pod strzechy?! Exegi monumentum... i te klocki!
      Mociumpan Klater, Acani, ma tedy baczenie na pozdrowiena Twoje.
      Co do maku, JaGuniu, mam pomysł. Wykombinuj jakąś "makówkę" czyli przyjazną naleweczkę na maku. Może być ostra jazda!
      czułości w wymiarze bezmiar

      Usuń
    3. No i dałam PLAMĘ...
      Pomimo moich szczerych chęci nic z tego nie wyszło abyś trafił pod moją strzechę. Nijak nie mogę zamieścić Twojego linka. Cały czas wyświetla mi tylko jedno - "Video player is too small", czyżbym czegoś miała za mało?
      A jeśli chodzi o baczenie, to jeśli nie chcesz Waść mojej zguby, "krokodyla daj mi luby"... :)) Chociaż w dzisiejszych czasach to raczej by się nie sprawdziło - myślę - raczej jakiś najnowszy model samochodu abo willa z basenem :)

      A z tym makiem to pomyślę, może cosik tam wykombinuję, niegroźnego a dla samopoczucia iście... błogosławionego :)

      Pozdrowionka najszczersze z najszczerszych

      Usuń
  13. Nie uświadamiam sobie żadnych moich powiedzonek, bo raczej starałam się ich unikać z racji mojego zawodu. Za to moja pani doktor (teraz już profesor) na studiach co drugie zdanie powtarzała "prawda". Było to niezwykle irytujące, bo zamiast słuchać wykładu, liczyłam te jej "prawdy".
    Serdecznie pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A dlaczego, przecież wykonywany zawód przez Ciebie Aniu, wcale by w tym chyba nie przeszkadzał? Tak myślę.
      A z tą "prawdą" to faktycznie prawda... :))

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
    2. JaGuś, nauczyciel nie powinien mieć żadnych powiedzonek, szczególnie polonista musi dawać przykład pięknej i poprawnej mowy. Zresztą jeszcze w Studium Nauczycielskim na zajęciach z kultury żywego słowa uczono nas poprawnie się wypowiadać, bo w Wyższej Szkole Pedagogicznej nikogo to nie obchodziło. Możliwe, że jakieś słówko się do mnie przyczepiło, ale nic o tym nie wiem.
      Cieplutko pozdrawiam.

      Usuń
    3. Chyba Ci już kiedyś pisałam o tym, że moja pani od polskiego i moja wychowawczyni nigdy nie powiedziała inaczej jak ktoś się spóźnił na lekcję "i znowu się spaźnisz". My i tak wiedzieliśmy, że to jest błędne mówienie, ale dla nas to było wtedy zabawne. Pomimo, że już tyle lat minęło, to cały czas pamiętam o tym. Przecież to tylko takie małe zboczenie ze ścieżki nauki.

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  14. Lękać się teraz począłem, zali mnie Wachmistrzem "Kłaniamnisko" zwać nie poczną...:) Bóg Zapłać za tąż notkę, ku której u siebie rekomendacyi pomieścić sobie pozwolę:)
    Kłaniam nisko:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wielkie dzięki Mości Wachmistrzu za rekomendacyj ę na swoim blogu, to dla mnie wielki zaszczyt Tak mówiąc szczerze, to i "Kłaniamnisko" też byłoby piknie...
      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  15. Samemu u siebie takie odzywki wychwycić trudno, choć wiem, że nadużywam "kłaniam się!" (nie tak nisko jak Wachmistrz) przy powitaniu. Odpowiadam tak na "cześć", "dzień dobry", "serwus" (rzadko kto już tak mówi) i "czołem!".

    Mój teść w rozmowie z kimkolwiek płci męskiej mówi "bracie" - do znajomego, dyrektora czy proboszcza. No już tak ma...

    Mnie prócz przekleństw wszelakich razi "nie?" w wypowiedziach:
    "Byłem tam. Nie? I przyszła taka blondynka. Nie? I dałem jej napiwek. Nie?" Koszmar. :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pisząc tego posta też się zaczęłam zastanawiać nad tym czy ja takie odzywki mam i wcale nie było tak łatwo je znaleźć. Druga osoba na pewno szybko by je wychwyciła.

      Diorze, że teść mówił tak tylko do mężczyzn, a nie poszło to w stronę płci odmiennej gdy rozmawiał z kobietami. Mogłoby tak być jak u Jana Klemensa z "moja panno"... :))

      A widzisz, teraz też dałeś mi do myślenie z tym "nie". Doszłam do wniosku, że też mnie to mierzi.

      Dziękuję za wizytę i serdecznie pozdrawiam.

      Usuń
  16. Ja często "no i cóż" mówię

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przeważnie każdy z nas ma jakieś słowa, których nadużywa, ale nie zawsze możemy je wyłapać...

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  17. A ja coś tam coś tam :) ewa

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja "coś tam coś tam" pozdrawiam i za wizytę dziękuję.

      Usuń
  18. Witaj :)
    A "Mocium Panie" zawsze wzrusza mnie do łez.
    Pozdrawiam wiosennie :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Witam.
    To tak jak mnie, ile razy bym nie czytała, to zawsze płaczę ze śmiechu... "mocium panie".
    Pozdrowionka.

    OdpowiedzUsuń
  20. Ach, bardzo lubię takie staropolskie ciekawostki, teraz już niespotykane, niestety.
    pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja bardzo lubię też takie ciekawostki staropolskie, szkoda, że tylko w mojej bibliotece, do której chodzę takich książek, o tej tematyce, jest nie za wiele.

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  21. Ojej Zemsta!!! Uwielbiam, a całkiem zapomniałam o niej, gdy miałam chrapkę na dobrą książkę:D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Teraz młodzież chyba niewiele czyta książek, widziałam na YOUTUBE jest tyle przeróżnych scenek z "Zemsty" i nie tylko. No i niby fajnie jest, tylko brakuje tego szelestu kartek i zapachu książki.
      A szkoda.

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  22. urocza komedyja...

    pozdrawiam i zapraszam

    OdpowiedzUsuń
  23. Fredrowski język bawi mnie i śmieszy,świetny relaks.
    Bardzo mnie razi łacina podwórkowa,jeżeli posługuje się nią kobieta,to ją skreśla w moich oczach,a mężczyzna przestaje być dla mnie atrakcyjny.
    Czy mam jakieś słowne przyzwyczajenia-;kurcze,kurka wodna-więcej grzechów nie pamiętam:))Trzeba by zapytać kogoś,kto mnie na codzień słucha:))
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I gdybyśmy wszyscy takim językiem mówili, zapewne w życiu byłoby nam o wiele weselej... :) I tutaj mi się z Tobą zgodzić trzeba, ja też nie lubię jak z ust kogoś płynie potok brzydkich słów. Już o wiele bardziej mi się podoba, np. Twoja kurka wodna :)

      Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  24. Życzę żebyśmy świętowały dziś radośnie i spokojnie.
    Żeby dzisiaj było kolorowo
    i bezstresowo.Najwięcej mają witaminy
    nasze polskie dziewczyny.

    OdpowiedzUsuń
  25. Agatuś ślicznie dziękuję za życzenia i vice-versa... :)
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  26. Moje przysłowie:
    A jaaaak?!

    OdpowiedzUsuń

Super, że tu jesteście - bardzo mnie to cieszy, a serce me - wyskoczyć chce! Z radości - oczywiście :)

Sposób komentowania:
Wybrać-Nazwa Adres URL
Wpisać nazwę w pierwszym okienku
Adres URL w drugim - czyli adres bloga.
Anonimowi- nazwę proszę pisać w komentarzu.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Obserwatorzy

Witam wszystkich i piszę jak się sprawy mają ...

" Żyje się tylko raz. A jeżeli żyje się dobrze, ten raz wystarczy ".
B.Franklin

... i to jest moje motto życiowe. A żyję, niech pomyślę ... o rany, to minęło już pół wieku, czyli jam wiekowa babcia!
Nie tylko jam wiekowa, ale i szczęśliwa babcia, bo mam dwoje wnucząt, które chcą żeby babcia coś dobrego do zjedzenia im zrobiła ... "u babci jest słodko, dom pachnie szarlotką" ...
Znakiem moim zodiakalnym jest Bliźniak, choć w życiu jestem jedynakiem.
Moi drodzy, myślę, że na tym blogu znajdziecie wiele ciekawych i interesujących rzeczy - przecież po to go założyłam, żeby dzielić się z Wami tym co wiem. Jednocześnie zaznaczam, że nie wszystko o czym tu napiszę, zostało przez mnie ugotowane, sprawdzone. Jeśli się zdecydujecie na jakąś potrawę, to na własne ryzyko - niestety.Ja staram się poddać pomysł, który sama prędzej czy później też wypraktykuję, i podzielę się z Wami moimi uwagami.Tak samo i wy możecie swoje uwagi wpisywać, będą mile widziane. WIĘC GOTUJMY RAZEM !!! Jak pożyję jeszcze z pół wieku, to może damy radę -:)